بیماری پوبالژیا چیست

پوبالژیا (Pubalgia) یا درد مزمن کشاله ران، اصطلاحی پزشکی است که برای توصیف مجموعه‌ای از دردها در ناحیه شرمگاهی (Pubic) و کشاله ران به کار می‌رود.  برای ادامه مطلب با سایت مجله ورزشی یازده اسپرت همراه باشید.

 بیماری پوبالژیا چیست

 اخبار اجتماعی پوبالژیا به درد مزمن کشاله ران گفته می‌شود که اغلب ناشی از فشار و آسیب تدریجی به عضلات و تاندون‌های ناحیه لگن است. این درد معمولاً هنگام دویدن، پریدن یا حرکات ناگهانی تشدید می‌شود و می‌تواند عملکرد روزمره و ورزشی فرد را کاهش دهد. دانلود برنامه وان ایکس بت با لینک مستقیم

پوبالژیا درد  ورزشکاران

پوبالژیا یک درد مزمن کشاله ران است که در استخوان شرمگاهی، محل اتصال عضلات اداکتور یا ناحیه زیر شکم احساس می‌شود. این درد معمولاً با فعالیت‌هایی مثل دویدن سریع، شوت‌زدن یا تغییر جهت ناگهانی تشدید می‌شود و ورزشکاران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. سایت جت بت

پوبالژیا درد کشاله ران در فوتبالیست‌ها

 

 پوبالژیا در فوتبالیست‌ها یک درد مزمن کشاله ران است که معمولاً به مرور ایجاد می‌شود و ناشی از عدم تعادل بین عضلات شکم و اداکتورهاست. درمان عمدتاً غیرجراحی است و شامل تمرینات اصلاحی، فیزیوتراپی و تقویت عضلات مرکزی و اداکتورها می‌شود. دانلود وان ایکس بت جدید

پوبالژیا درد و اختلال شرمگاهی

 این عارضه معمولاً ناشی از آسیب‌های فرسایشی و تدریجی است که بر اثر فشارها و حرکات تکراری و نامتعادل ایجاد می‌شوند و به ندرت به دنبال یک آسیب حاد یا ناگهانی به وجود می‌آیند. دانلود جت بت

پوبالژیا سندرم دردناک کشاله ران

 برخلاف دردهای معمولی، پوبالژیا یک سندرم پیچیده محسوب می‌شود که اغلب با التهاب یا آسیب در محل اتصال چندین تاندون و عضله به استخوان شرمگاهی همراه است. رادیو شرط بندی

پوبالژیا درد کشاله ران یا فتق ورزشی

این وضعیت که گاهی با عنوان فتق ورزشی (Sports Hernia) شناخته می‌شود — اگرچه معمولاً فتق واقعی وجود ندارد — ناشی از عدم تعادل بین نیروهای کششی عضلات شکمی در بالای استخوان شرمگاهی و عضلات نزدیک‌کننده ران (اداکتورها) در پایین آن ایجاد می‌شود.. رادیو شرط بندی

پوبالژیا و فعالیت‌های شدید

 این کشمکش مداوم بین عضلات در طول فعالیت‌های شدید، به مرور موجب پارگی‌های میکروسکوپی، التهاب و درد مزمن در ناحیه کشاله ران می‌شود. رادیو شرطبندی

 آیا پوبالژیا بیماری روابط جنسی است 

درمان غیرجراحی پوبالژیا عمدتاً بر بازگرداندن تعادل عضلانی و تقویت ساختارهای تضعیف‌شده تمرکز دارد و این کار از طریق تمرینات اصلاحی و تخصصی انجام می‌شود. بت فوتبال

بیماری یامال پوبالژیا

آسیب‌های ورزشی ناحیه لگن و کشاله ران به‌دلیل ویژگی‌های خاص بیومکانیکی در ورزش‌هایی مانند فوتبال، هاکی و دوهای طولانی‌مدت بسیار شایع هستند.ند. پیش بینی فوتبال 

پوبالژیا بیماری کشاله ران در ورزشکاران

حرکاتی نظیر شوت‌زدن، تغییر جهت ناگهانی، دویدن‌های چرخشی و انجام لگدهای پی‌درپی، فشارهای قابل‌توجهی را بر ساختارهای عضلانی و تاندونی این ناحیه وارد می‌کنند.

 بیماری لامین یامال چیست

 پوبالژیا عمدتاً در نتیجه‌ی تنش بیش از حد و ناهماهنگی عملکرد عضلات (Muscular Dysfunction) ایجاد می‌شود.

مهم‌ترین علت پوبالژیا

عدم تعادل عضلانی (Muscle Imbalance): ضعف عضلات مرکزی و شکمی در مقایسه با قدرت بالای عضلات اداکتور (نزدیک‌کننده ران) باعث کشش نامتقارن روی لگن می‌شود.

حرکات مکرر فلکشن و اکستنشن لگن: شوت‌زدن، شروع‌های سریع یا حرکات ناگهانی منجر به درگیری هم‌زمان و شدید عضلات ران و شکم می‌گردد.

کاهش انعطاف‌پذیری: کوتاهی عضلات همسترینگ یا اداکتور دامنه حرکتی لگن را محدود کرده و فشار بر محل اتصال تاندون‌ها را افزایش می‌دهد.

تکنیک نادرست: اجرای غیراصولی حرکات ورزشی یا گرم‌کردن ناکافی پیش از تمرین خطر آسیب را افزایش می‌دهد.

فشار تمرینی بیش از حد (Overuse): افزایش ناگهانی حجم یا شدت تمرین بدون استراحت و ریکاوری کافی، زمینه‌ساز التهاب و آسیب مزمن می‌شود. بیشتر بخوانید 

پوبالژیا کابوس کشاله ران فوتبالیست‌ها

 درد مزمن کشاله ران در پوبالژیا معمولاً به‌تدریج ظاهر می‌شود و ممکن است در یک یا هر دو سمت لگن احساس گردد.

 درد کشاله ران در پوبالژیا؛ علائم و نشانه‌ها

محل درد: معمولاً در ناحیه استخوان شرمگاهی، محل اتصال عضلات اداکتور (سطح داخلی ران) یا زیر شکم و نزدیک به عضلات مایل حس می‌شود.

تشدید با فعالیت: فعالیت‌هایی مانند دویدن سریع، شوت‌زدن، تغییر جهت ناگهانی و حتی سرفه یا عطسه می‌توانند شدت درد را به طور قابل‌توجهی افزایش دهند.

تسکین با استراحت: در مراحل اولیه، استراحت موجب کاهش درد می‌شود، اما با مزمن‌تر شدن بیماری، درد حتی در حالت استراحت، نشستن طولانی‌مدت یا رانندگی نیز باقی می‌ماند.

سفتی صبحگاهی: احساس خشکی و درد در ناحیه کشاله ران، به‌ویژه در ساعات اولیه صبح یا پس از دوره‌های طولانی بی‌تحرکی، شایع است.

طبقه‌بندی تخصصی کشاله ران

 از دیدگاه تخصصی، پوبالژیا یک سندرم چندعاملی است و نه یک آسیب منفرد. بر اساس طبقه‌بندی «اجماع دوحه» (Doha Agreement)، این عارضه به چهار گروه اصلی تقسیم می‌شود که هر گروه منشأ و ویژگی‌های بالینی خاص خود را دارد.

پوبالژیای اداکتور شایع‌ترین نوع پوبالژیا

 این نوع شایع‌ترین شکل پوبالژیا است و معمولاً به‌دلیل التهاب یا آسیب تاندون عضلات اداکتور (نزدیک‌کننده ران) ایجاد می‌شود.

Adductor Related Groin Pain

درد معمولاً در سمت داخلی ران و نزدیک به استخوان شرمگاهی احساس شده و با فشار مستقیم روی تاندون‌ها یا انقباض مقاومتی عضله اداکتور افزایش می‌یابد.

پوبالژیا در فوتبال

در ورزش‌هایی مانند فوتبال و هاکی، حرکاتی مانند شوت‌زدن یا تغییر جهت سریع می‌توانند درد کشاله ران را تشدید کنند.

پوبالژیای ایلیوپسواس 

در این نوع، منشأ درد عضله ایلیوپسواس (خم‌کننده اصلی ران) یا تاندون آن است.

Iliopsoas Related Groin Pain

درد معمولاً در جلوی مفصل ران یا ناحیه فوقانی کشاله ران احساس می‌شود و هنگام بالا آوردن ران (مثل بالا بردن پا از زمین یا دویدن سربالایی) شدت می‌گیرد. در برخی موارد، کلیک یا گیرکردن در ناحیه جلوی لگن هنگام حرکت نیز گزارش می‌شود.

پوبالژیای شکمی یا فتق ورزشی 

این نوع پوبالژیا ناشی از ضعف یا پارگی میکروسکوپی در دیواره تحتانی شکم و محل اتصال آن به استخوان شرمگاهی است.

Sports Hernia

درد در ناحیه پایین شکم و کشاله ران حس می‌شود و با فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار داخل شکم می‌شوند (مانند شوت‌زدن، دویدن سریع، عطسه یا سرفه) تشدید می‌یابد. برخلاف نامش، فتق قابل لمس وجود ندارد، اما در معاینه، حساسیت موضعی و درد عمقی مشاهده می‌شود.

 پوبالژیای مفصلی (لگنی)

در این نوع، منبع اصلی درد مفصل ران است و نه عضلات یا تاندون‌های اطراف. علت می‌تواند شامل گیر افتادگی مفصل ران (FAI)، پارگی لابروم مفصلی یا حتی آرتریت اولیه باشد.

Hip Related Groin Pain

درد معمولاً در عمق کشاله ران احساس می‌شود و ممکن است با حرکات چرخشی ران (به‌ویژه چرخش داخلی) افزایش یابد. در این نوع، بررسی دقیق مفصل ران با تصویربرداری (MRI یا CT) برای تشخیص افتراقی ضروری است.

تشخیص پوبالژیا

به طور خلاصه، تشخیص نوع دقیق پوبالژیا اهمیت زیادی دارد، زیرا درمان هر نوع متفاوت است — از تمرینات تقویتی هدفمند تا اصلاح بیومکانیک حرکتی یا مداخلات جراحی در موارد پیشرفته.

درمان بیماری پوبالژیا

رویکردهای درمانی مدرن در مدیریت پوبالژیا بر روش‌های غیرجراحی و توانبخشی تخصصی تمرکز دارند.

 پیشگیری از پوبالژیا

هدف اصلی روش‌های پیشگیری، کاهش درد، بازگرداندن تعادل عضلانی، اصلاح الگوی حرکتی (بیومکانیک) و جلوگیری از بازگشت آسیب است.

درمان‌های غیرجراحی پوبالژیا

درمان‌های غیرجراحی پوبالژیا بر کاهش درد، بهبود انعطاف‌پذیری و تقویت تعادل عضلانی متمرکز است. این روش‌ها شامل فیزیوتراپی ساختارمند، تمرینات اصلاحی هدفمند و در صورت نیاز مداخلات کم‌تهاجمی مانند شاک‌ویو تراپی یا تزریق PRP می‌شوند.

با پیروی از برنامه درمانی تخصصی، ورزشکاران می‌توانند عملکرد طبیعی لگن و کشاله ران را بازگردانده و از بازگشت درد جلوگیری کنند.

 فیزیوتراپی درمان پوبالژیا

فیزیوتراپی پایه و اساس درمان پوبالژیا محسوب می‌شود و باید توسط فیزیوتراپیست یا متخصص توانبخشی ورزشی طراحی و اجرا گردد. پروتکل‌های درمانی به‌صورت مرحله‌ای تنظیم می‌شوند:

•  فاز حاد (کنترل درد): تمرکز بر کاهش التهاب و درد از طریق استفاده از سرما‌درمانی، استراحت فعال (پرهیز از فعالیت‌های دردزا) و در صورت نیاز الکتروتراپی.
• فاز میانی (بازیابی حرکتی): به‌کارگیری تکنیک‌های دستی (Manual Therapy) مانند ماساژ عمقی، آزادسازی مایوفاشیال و کشش‌های ملایم و کنترل‌شده برای عضلات اداکتور و خم‌کننده ران به‌منظور بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش تنش.
• فاز تقویتی: آغاز تدریجی تمرینات اصلاحی هدفمند برای تقویت عضلات مرکزی (Core)، عضلات شکمی و اداکتورها با تأکید بر تعادل نیروهای لگنی.
•  فاز عملکردی (بازگشت به ورزش): انجام تمرینات ویژه ورزشی مانند دویدن‌های انفجاری، حرکات چرخشی و تغییر جهت تحت نظارت متخصص، با هدف بازگرداندن عملکرد طبیعی بدن در میدان ورزش.

 تکنیک‌های مداخله‌ای غیرتهاجمی در درمان پوبالژیا

در مواردی که درد مزمن و مقاوم به فیزیوتراپی است، استفاده از مداخلات کم‌تهاجمی می‌تواند روند بهبودی را تسریع کند:

• تزریق PRP یا دکستروز (Prolotherapy): با هدف تحریک بازسازی طبیعی بافت‌ها و ترمیم تاندون‌های آسیب‌دیده انجام می‌شوند و به‌ویژه در موارد مزمن مؤثر هستند.

• شاک‌ویو تراپی (Extracorporeal Shockwave Therapy – ESWT): استفاده از امواج صوتی پرانرژی روی ناحیه آسیب‌دیده برای کاهش التهاب، تسکین درد و تحریک ترمیم سلولی.

• درای نیدلینگ (Dry Needling): روشی برای آزادسازی نقاط ماشه‌ای (Trigger Points) در عضلات اداکتور و کاهش اسپاسم و گرفتگی‌های عضلانی مرتبط با درد مزمن کشاله ران.

تمرینات تقویتی برای تثبیت عضلات مرکزی درمان پوبالژیا

برنامه تقویتی باید از حرکات ساده آغاز شود و به تدریج به سمت تمرینات مقاومتی و عملکردی پیش رود تا عضلات به صورت ایمن تقویت شوند.

• تقویت ایزومتریک عضلات اداکتور (Adductor Isometrics)

در این تمرین، با فشار دادن یک توپ کوچک بین زانوها در حالت درازکشیده به پشت یا پهلو، عضلات اداکتور فعال می‌شوند. این حرکت نقطه شروع مناسبی برای ورزش‌های اصلاحی است و بدون حرکت مفصلی دردناک عضلات را درگیر می‌کند.

• تقویت عضلات مرکزی (Core Strengthening)

پلانک و پلانک جانبی (Planks & Side Planks): تقویت تثبیت‌کننده‌های عمقی تنه و جلوگیری از چرخش و ناپایداری لگن در حین فعالیت. بهبود هماهنگی عصبی-عضلانی بین شکم و لگن بدون فشار زیاد بر ستون فقرات.

• لانژهای کناری (Lateral Lunges)

تقویت عضلات اداکتور در دامنه حرکتی طبیعی و تحمل وزن، ضروری برای بازگشت به حرکات چرخشی و عملکردی در ورزش‌ها.

روش های درمان  بیماری پوبالژیا

در مجموع، درمان موفق پوبالژیا نیازمند ترکیبی از فیزیوتراپی ساختارمند، تمرینات اصلاحی و در صورت لزوم، مداخلات کم‌تهاجمی است.

Pubalgia

تمرکز بر اصلاح بیومکانیک حرکتی و تعادل عضلانی کلید اصلی بازگشت ایمن و پایدار ورزشکار به فعالیت‌های ورزشی محسوب می‌شود.

آیا پوبالژیا همان فتق ورزشی است

از نظر پزشکی، این دو متفاوت هستند. پوبالژیا یک سندرم درد است که معمولاً به دلیل آسیب یا التهاب تاندون‌ها رخ می‌دهد، در حالی که فتق ورزشی اغلب به ضعف یا پارگی دیواره خلفی کانال اینگوینال (شکمی) اشاره دارد. با این حال، در عمل این دو اصطلاح گاهی به جای هم استفاده می‌شوند.

زمان بهبود پوبالژیا با درمان غیرتهاجمی

 بسته به شدت و مزمن بودن آسیب، بهبودی کامل پوبالژیا می‌تواند بین ۴ تا ۶ هفته تا چندین ماه متغیر باشد. کاهش درد معمولاً پس از آغاز ورزش‌های اصلاحی هدفمند به سرعت مشاهده می‌شود.

 آیا تزریق کورتون برای درمان پوبالژیا مناسب است

 تزریق کورتون معمولاً برای پوبالژیای مزمن توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند تاندون‌ها را تضعیف کند. با این حال، در موارد التهاب حاد ممکن است به‌طور موقت برای کاهش درد استفاده شود.

نقش عضلات باسن در پوبالژیا

 ضعف عضلات باسن (گلوتئوس مدیوس و ماکسیموس) موجب ناپایداری لگن می‌شود و فشار اضافی بر عضلات اداکتور وارد می‌کند، که خطر بروز درد مزمن کشاله ران را افزایش می‌دهد.

 آیا استراحت مطلق می‌تواند پوبالژیا را درمان کند

خیر، استراحت مطلق تنها باعث کاهش موقت علائم می‌شود. درمان مؤثر پوبالژیا بر فعال‌سازی مجدد و تقویت متعادل عضلات از طریق ورزش‌های اصلاحی تمرکز دارد.

آیا پوبالژیا می‌تواند خود به خود خوب یابد

پوبالژیای مزمن که بیش از ۶ هفته طول کشیده باشد به ندرت خود به خود بهبود می‌یابد و نیاز به مداخله فعال و برنامه درمانی تخصصی بدون جراحی دارد.

بهترین متخصص پوبالژیا 

بهترین درمان پوبالژیا توسط یک تیم چندرشته‌ای ارائه می‌شود که شامل پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی یا ارتوپد و یک فیزیوتراپیست ورزشی با تجربه در آسیب‌های ورزشی است.

 پوبالژیا و اهمیت انتخاب کفش مناسب

بله، کفش‌های فرسوده یا نامناسب که حمایت کافی از قوس پا ندارند، می‌توانند الگوی راه رفتن و دویدن را تغییر دهند و ناهماهنگی‌هایی ایجاد کنند که به لگن و کشاله ران فشار وارد می‌کنند.

نوع درد طبیعی در طول درمان پوبالژیا

احساس سوزش یا درد جزئی هنگام انجام ورزش‌های اصلاحی و کششی طبیعی است. اما درد تیز، ناگهانی یا افزایش شدید درد که بیش از چند ساعت پس از تمرین باقی بماند، نشانه‌ای برای توقف یا اصلاح برنامه تمرینی است.

 آیا فرانکو ماستانتونو بیماری پوبالژیا دارد

فرانکو ماستانتونو، فوتبالیست توانمند و تکنیکی، مدتی است به دلیل ابتلا به پوبالژیا از میادین دور مانده است. این عارضه که با درد مزمن در ناحیه کشاله ران همراه است، در ورزشکارانی که حرکات انفجاری، شوت‌های مکرر یا تغییر جهت‌های سریع انجام می‌دهند شایع است.

بیماری فرانکو ماستانتونو 

ماستانتونو با انجام تمرینات فیزیوتراپی تخصصی و برنامه‌های تقویتی برای عضلات مرکزی و اداکتور، روند درمانی خود را دنبال می‌کند و انتظار می‌رود با بازگشت تعادل عضلانی و کاهش التهاب، به آمادگی کامل برای بازگشت به میدان برسد.

 درمان  بیماری یامال

تیم پزشکی باشگاه با اتخاذ رویکردی غیرجراحی شامل فیزیوتراپی تخصصی، تمرینات کنترل‌شده و اصلاح الگوی بیومکانیکی حرکات، در تلاش است روند بهبودی لامین یامال را تسریع کند تا او بتواند بدون خطر بازگشت آسیب، دوباره به ترکیب اصلی بازگردد.

یامال و ابتلا به پوبالژیا

طبق گزارش‌های رسانه‌ای، لامین یامال، بازیکن جوان باشگاه بارسلونا، به سندرم پوبالژیا (Athletic Pubalgia) مبتلا شده است. گفته می‌شود این عارضه باعث کاهش توان حرکتی و قدرت شوت‌زنی او شده و روند تمریناتش را تحت تأثیر قرار داده است.

⏬مقالات پیشنهادی⏬

قدردانی ریس فیفا از زنان ایرانی ملیکا پارسا بازیگر  زهران ممدانی کیست